HANİFE ŞEFİK CELEP İ.O (PARLAK)

PARLAK

      O hafta sonu hava çok güzeldi. Güneş uzun zamandır ilk kez bu kadar parlaktı. Anneme parka gidelim mi? dedim. Annem 'olur' dedi. Spor ayakkabılarımızı giydik,evden çıktık. Yolda ilerlerken yavru bir köpeğin acı içinde kaldırımda yattığını gördük. Hemen yanına koştuk. Ayağı kanıyordu ve çok korkmuştu. Keşke onunda spor ayakkabıları olsaydı. O zaman ayağı yaralanmazdı,diye düşündüm.

    

     Köpeğin durumuna çok üzüldük. Hemen yanına gidip kucağıma aldım. Ayağına baktık. Kötü görünüyordu. Ama kucağıma alınca titremesi geçti. Sanki şimdiden arkadaş olmuştuk. Annem bizim yapabileceğimiz bir şeyin olmadığını,veterinere götürmemiz gerektiğini söyledi. Parka gitmekten vazgeçtik ve yavru köpeği veterinere götürdük. Veteriner hemen ayağına baktı. Sanırım araba ezmiş, dedi.Sonra onu içeriye götürdü. Annem ve ben orada bekledik. Uzun bir süre sonra veteriner kucağında yavru köpekle geldi.

Gerekeni yaptık. İyi bakılırsa bir haftaya iyileşir,dedi. Anneme ona evde bakmak istediğimi söyledim. Annem de onu bu halde sokakta bırakamayız, dedi. Hep birlikte eve gittik. Annem ona yemek verdi. Ben de kartonlardan bir kulübe yaptım. Sonra bir adı olmadığı aklıma geldi. Onu çok güneşli bir günde bulduğum için adını 'Parlak' koydum. O da adını çok beğenmiş gibi yüzüme baktı. Parlak o günden sonra bizim köpeğimiz oldu. Parlak geldiğinden beri kocaman mutlu bir aile olduk.