KİRPİ KİPKİP

Neşeli ormanda tüm hayvanlar neşe içinde yaşarmış. Her sabah erkenden kalkan yavru hayvanlar şarkılar söyleyerek okullarının yolunu tutarmış. Yalnız biri hariç…Bu yavru kirpi KipKip’miş. Günler böyle geçip giderken yavru kirpi KipKip okula gitmek istemezmiş. Sabahları annesinin zoruyla evden ayrılan KipKip oyalana oyalana saatler sonra ancak okuluna varırmış.

Bu durumu gören öğretmen Bilge Baykuş artık bu soruna bir çözüm aramak için KipKip’in annesini okula çağırıp görüşmüş. Anne ne yapacağını bilememiş. Tek istediği KipKip’in okuyarak Bilge Baykuş gibi olmasıymış. Ama ne fayda…

Günler birbirini kovalarken yavru kirpi KipKip artık arkadaşlarıyla da görüşmez olmuş. Tüm gününü neşeli ormanda çiçeklerle konuşarak geçirirmiş.Bir gün Bilge Baykuş bir ağacın dalında uzanıp dinlenirken aşağıdan gelen konuşmalar duymuş. Bir de ne görsün yavru kirpi KipKip aşağıda çiçek RenkRenk ile konuşuyormuş. Bilge Baykuş ‘Bak yaramaz KipKip’e okula gelmediği günler ormanda geziniyor,çiçeklerle konuşuyormuş’ diye düşünürken KipKip’in konuşmaları onu çok şaşırtmış. Yavru kirpi KipKip:

_ Okulda hiçbir arkadaşım benimle oynamak istemiyor, sıra arkadaşım bile yok! Dikenlerim batıyor diye kimse benimle oturmuyor. Herkes benden kaçıyor. Geçen gün yakan top oynarken dikenlerim topu patlattı. Bir daha da oyuna almadılar.

Bunları duyan Bilge Baykuş bu duruma çok üzülmüş. Ertesi gün okulda tüm öğrencileri ile bu konuyu konuşmuş. Bunları duyan yavru hayvanlar çok üzülmüşler. Yaptıklarından utanmışlar.

Yavru ayıcık NuNu’nun aklına çok güzel bir fikir gelmiş. Pamuktan bir pelerin yapıp yavru kirpi KipKip’in evine doğru yola çıkmışlar. Kapıda arkadaşlarını gören KipKip ne yapacağını bilememiş. Yavru hayvanlar önce özür dileyip sonra pamuk pelerini yavru kirpi KipKip’e hediye etmişler.

Artık oyun oynarken toplar patlamamış, arkadaşları KipKip’ten kaçmamış. Hep birlikte neşeli ormanda neşe ile yaşamaya devam etmişler.